Nelinka Okrąglinka ma już 6 miesięcy, Juleczek skończył dwa latka... a ja... siedzę i płaczę ze wzruszenia oglądając zdjęcia moich maluszków jak właśnie przychodziły na świat...
No ale koniec sentymentów i wspominek... W drugim pokoju mam dwoje wspaniałych śpiących dzieciaków którymi właśnie chciałam się Wam pochwalić :) (korzystając z tego wolnego czasu którym Niania nas dziś obdarowała :P )
Nela pokaże Wam swoje nowe nabytki - Dwa zębiszcze mam :)
Jest godz 20.. nadeszła właśnie pora kąpania i później spania... trzymacie kciuki?
Edit:
Już mamy godzinę 21... Julcio pięknie śpi -najedzony, wykąpany i w swoim łóżeczku...
Tak udało się! Ja z M. siedzimy sobie na lapikach a nasze dzieci śpią smacznie w drugim pokoju... ufffff..... udało się... choć sama jeszcze w to nie wierzę :)
Życie jest piękne, czyż nie?
Jest sobota rano, zabieramy się za rozbieranie choinki bo już nie mogła dłużej przeżyć Juliana piłowania gałązek i zaczęła sypać się niemiłosiernie.
Małżonek żeby zagłuszyć poranną ciszę włączył tv - akurat rozpoczął się program niani z niegrzecznymi dziećmi które nie chciały spać same w łóżeczkach. Julcio siedział i niby bawiąc się zerkał spod oka na dzieciaki...
My westchnęliśmy tylko... jak to dobrze by było gdyby nasze dzieci zaczęły usypiać same.... ach...
Nadeszła pora spania - idąc za ciosem powiedziałam do Juliana że mamy nowe reguły i że od dziś dzieci same się kładą do łóżeczek, przytulają główki i zasypiają... tak jak te grzeczne dzieci w telewizji...
Tak chcieliśmy sprawdzić reakcje Julcia... choć ja jakoś nie dowierzałam że to się może udać. Przecież nasz Julcio usypia po godzinie dyndolenia w wózku... i nigdy mu się nie chce tak naprawdę spać... wiecznie ma tysiące innych rzeczy do zrobienia, zobaczenia, pogadania...
A tutaj co?
Niespodzianka - Julian kilka razy spróbował wyjść, pośmiał się i pogadał ale my konsekwentnie mu tłumaczyliśmy że pora spać i żeby wracał do łóżka, Michał brał go za rękę i odprowadzał do pokoju tłumacząc że jesteśmy za ścianą, że nie zostawiamy go i że możemy uchylić drzwi żeby nas słyszał i wiedział że jesteśmy tuż obok niego...
...nagle - nastała cisza...
zerknęliśmy przez szparkę nie zamkniętych drzwi - a tam synio śpi wtulony do podusi...
Nie mogłam uwierzyć własnym oczom... Tak Julcio sam usnął bez płaczów i histerii... Ach co za słodki widok... :) Jestem taka dumna z naszego synia że jest taki rozumny, mądry, że zrobił taki wielki krok ku samodzielności i że potrafił tym sposobem sprawić nam rodzicom tyle pociechy i dał kolejny powód do dumy...
Dziękujemy też Niani za reguły i pokazanie nam że można tak uprościć sobie życie...
oby wieczorem też poszło tak gładko -trzymajcie proszę za nas kciuki! :)
Budzimy się z rana, a tu nic nie widać... w nocy padał marznący deszcz i tak oto pięknie zamalował nam szyby w pokoju... :)
