poniedziałek, 19 marca 2012
Przez ostatnich kilka dni byłam troszkę poddenerwowana - przecież czułam wcześniej kopniaki... a teraz znów cisza... a na dokładkę mój lekarz wyleciał na dwa tygodnie na konferencję... i co tu robić?
Do tego cukry zaczęły mi spadać na łeb na szyję... a jak tylko zjadłam coś co szybko podniesie je do normalnego poziomu to był grubo ponad normę :( i jak tu trzymać dietę...
Zapisałam się wiec do mojej pani endokrynolog - niech przynajmniej z cukrami nam jakoś pomoże... Poszłam na umówioną wizytę - pani mnie zobaczyła i od razu pyta co i jak...
Zaczęłyśmy więc rozmawiać, ja wygadałam się że martwię się że cukry spadają...no i tymi ruchami...na co ona ze śmiechem - nie ma pani się czym martwić, to jest jeszcze za wcześnie... ale żeby mnie uspokoić poprosiła pielęgniarkę żeby sprawdziła tętno maleństwa. Gdy podczas badania weszła do gabinetu zdziwiła się i mówi: "o rany pani jest na prawdę chuda... faktycznie mogła pani już te ruchy wcześniej czuć..." :) na co ja tylko się uśmiechnęłam... no bo przecież je czułam... może dziecinka jest teraz inaczej ułożona... dlatego jej nie czuję... może kopie gdzieś w dół... sama nie wiem :)
Gdy pani pielęgniarka cisnęła głowicę do mojego brzucha nagle poczułam bum... i ona to poczuła - zaczęła aż się śmiać... i co - już uspokoiła się pani? poczuła je? :)
A bicie serduszka ucieszyło mnie tak bardzo że z gabinetu wyszłam w podskokach... i z rogalem na buzi który utrzymywał się do końca dnia :)
Tego dnia, wieczorem usypiając dzieci Mały Cud znów dał znać... gilgotał mnie od środka tak jak by "brały ryby" to było takie leciutkie dziubanie - ale tym razem ja jestem znów zupełnie pewna że to właśnie Ono dało znać że jest i ma się dobrze... :) że mam się aż tak nie przejmować...
Kochani, i powiem Wam że to uczucie jak dla mnie to najwspanialsze chwile życia... zawsze jak czuję ten "ruch motyli" to aż łezka mi się w oku kręci... taka bezbronna dziecinka mieszka w nas, kocha nas bezinteresownie nawet nas nie widząc... a my kochamy ją - kimkolwiek jest...!!!
Mam nadzieję że Maleństwo nabierze siły i z dnia na dzień będzie kopało mocniej... a ja już nie będę miała powodów do obaw że naszego Cudu nie czuję...
2 komentarze:
Aż mi łzy w oczach stanęły. Też uważam ze okres kiedy jesteś w ciąży i czujesz ruchy dziecka jest okresem bardzo magicznym. Nosisz w sobie cud który aktywnie już daje o sobie znać. I jestem trochę "zła" na Norba że nie dawał mi się nacieszyć kopniakami bo z niego strasznie leniwa bestia była w brzuchu.... ;-) ale teraz nadrabia ;-)
hehe Karlitka to co - trzecie??? :P
Wiesz, ja staram się teraz skupić na tych ruchach... bo to najpewniej ostatni raz już jest mi dane poczuć tą magię... a ja tak kocham to uczucie - mam nadzieję że moje maleństwo da mamusi nacieszyć się kopniaczkami... teraz mam znów za niskie cukry- może małe dlatego takie spokojne jest... hym...
Prześlij komentarz